Wola poznawania siebie i innych. Szczere komunikowanie myśli i odczuć, aby nie nawarstwiały się nieporozumienia. Ujawnianie oczekiwań, a przede wszystkim otwarcie na dialog. Słuchaj. I jeszcze słuchaj drugiego człowieka. Mamy dwoje uszu a tylko jedne usta.
Kompromis w miejsce żądań. Jasna sprawa, że szacunek dla ludzkiej wolności i specyfiki osobowościowej. Wreszcie wzięcie odpowiedzialności. Za współtworzenie wspólnoty i swojego w niej miejsca.

Czy jesteście gotowi? Słowa, słowa. Tyle godzin rozmów. Dość moich mediacji? Nie chcesz realizować tych propozycji? Po co się martwiłam? A odcinek ma dwa końce. Już jakby inny obraz. "Co dajesz -otrzymujesz". Potrzeba czasu. Wyciszenia. A może weź wreszcie swoje ego i schowaj go do kieszeni?

Różne punkty widzenia. Zobacz to z góry. Inna perspektywa. Mówiłam to i piszę nie po to, by potępiać. Bagatelizować. Chcę pomóc w zrozumieniu niszczących skutków przechowywania urazów.

My ludzie, tak jak przyroda, mamy okresy wzmożonej aktywności i rozwoju. Ale mamy też prawo do odpoczynku i regeneracji. Do naszej zimy. O! To - dobry czas na opowieści.
Dzisiaj o uczniach i nauczycielu, który chciał wiedzieć, dlaczego do niego przybywają. Jeden pragnie być dostojnikiem. Drugi marzy o bogactwie, a trzeciemu chodzi o sławę. Jeszcze innemu zależy na zdobyciu zawodu. Tylko ostatni mówi: "Chcę poznać siebie".

Dobrej nocy życzę Wam wszystkim. I Tobie mój dzisiejszy interlokutorze.
A jeśli chwilowo wygląda to nie całkiem dobrze - nadal wierzę w rozwiązanie proste i jedynie sensowne.
"I odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom..."