Trochę zaniedbałam tego bloga. Bardzo pracowity okres. Dzieje się wiele, tak wiele. Ale też sporo satysfakcjonujących efektów w różnych dziedzinach...

Zawsze interesowałam się możliwościami TIK (Technologie Informacyjno-Komunikacyjne). Dzięki nim mogłam prowadzić wiele witryn internetowych, także tego bloga, któremu stuknęło już 7 lat. Po 5 latach przygotowań ubiegam się obecnie dla mojej szkoły o Znak Jakości Interkl@sa (to ogólnopolska inicjatywa, której głównym celem jest promowanie szkół przygotowujących uczniów do funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym, zgodnie ze standardami przyjętymi w Unii Europejskiej). Poparcie dla Znaku Jakości wyraziło Ministerstwo Edukacji Narodowej. Zgłoszenie poprzedzone było sprawdzeniem gotowości szkoły przez wizytatora Kuratorium Oświaty. Warto wspomnieć, że w ubiegłym roku tylko 6 szkół w całej Polsce uzyskało w/w certyfikat. W tym miejscu dziękuję Bartkowi Smoczyńskiemu za dobrą współpracę:)

Także po 5 latach pomagania innym w rozwoju, pracy na rzecz sukcesu MZS nr 4, sporządziłam bilans zysków i strat poprzez porównanie zapisów z koncepcji funkcjonowania i rozwoju szkoły przygotowanej na pierwszy konkurs z dokonaniami minionej kadencji. Ale o tym będzie więcej - później.

Cieszy dobra passa w realizacji projektów SDB. Działania “YMC- young man can (change the world)” zostały doprowadzone do szczęśliwego finału. A latem kolejny projekt “One step closer” w ramach programu „Młodzież w działaniu” finansowany przez Fundację Rozwoju Systemu Edukacji z udziałem partnerów z 16 krajów.

Pośród rozlicznych działań zapomina się o sobie. Tak łatwo się pogubić, zmęczyć, zwątpić. No i podupaść na zdrowiu. A w domu trudne chwile obcowania z ludzkim cierpieniem. I znowu pojawia się wiele dręczących od wieków pytań o sens życia, sens istnienia świata, sens śmierci. Tak, nie ma nic bardziej beznadziejnego niż utrata nadziei...

Bardzo boli atmosfera nienawiści, chorych teorii spiskowych. Trudno polemizować z tezami, które nie mają wiele wspólnego z faktami, a są wytworem urojeń. Polecam wpis Marcina na blogu.

„Jest atmosfera końca. Ów koniec (...) szybuje w pustej, słabo oznakowanej przestrzeni i czeka na coś, do czego się można przylepić” - mówi prof. Zygmunt Bauman. Podkreśla, że próbuje powiedzieć ludziom, że ich największym kłopotem jest brak trzech rzeczy. - "Bez zaufania, solidarności, i odpowiedzialności nie można być pewnym siebie. Nie można mieć odwagi. Być człowiekiem. Zaufanie, solidarność i odpowiedzialność, te trzy filary, które są ukrytą podstawą naszego bycia w świecie, one się teraz trzęsą i grożą zawaleniem."