Halina Rybak-Gredka

Przeskocz nawigację.

(14-12-2008, 14:32) Żal...

„Z rzeczy tego świata zostaną tylko dwie, dwie tylko: poezja i dobroć...
i więcej nic ...” C. K. Norwid

Odchodzi kolejny Człowiek...

Znowu. Tak blisko. Zatrzymanie. Żal. Szkoda. Ból. I pytania: Dlaczego? Jaki sens? Jest. Jest profesorska odpowiedź: „Niech dobry Bóg ciepło Ją powita na niebiańskich kwietnych łąkach i przytuli do serca...”

Chwila odwagi. Samosegregacja spraw. I oddalają się „problemy”. I jak na dłoni widać jak krótki jest nasz wspólny czas...

Bezwiednie loguję się na naszą-klasę. Przyjazny profil dodaje otuchy pisząc kolejny trafiony komentarz: „Śnij o tym, o czym chcesz śnić. Idź tam, gdzie chcesz iść. Bądź tym, kim chcesz być, ponieważ masz tylko jedno życie i tylko jedną szansę, aby zrobić to wszystko, co chcesz zrobić...”

Znowu odzywa się czytelny sygnał. Strach? Tak, on może dawać sygnały. Ostrzegać przed sytuacjami zagrożenia. Ale… także trzymać nas „w cuglach”. Hamować działania. Tłumić marzenia. Pozwalać na wygodne życie. Bez pełni...

Wiadomo, że nie chodzi o to, żeby pozbywać się strachu. On jest jak najbardziej ludzki i nieodłączny. Chodzi o to, żeby go kontrolować i wykonywać kolejny krok. Bo „kto każdego dnia nie pokonuje jakiegoś strachu, ten nie poznał jeszcze tajemnicy życia”.

[powrót]

Komentarze:

14-12-2008, 19:42 Jacek Golonka

Jest z nami od dziecka...
Kochany strach...
Jutro uśnie jak dziecko...
Dodaj komentarz:




ilość odwiedzin:  3434391