Dzisiaj rano siatkarska reprezentacja kraju wygrała w półfinale mistrzostw świata, które odbywają się w Japonii i zagra z o złoty medal. Szansa, jak za czasów legendarnego „Kata”. Kibice szaleją! Jesteśmy dumni z podopiecznych trenera Lozano. No to jutro Polska czy Brazylia?

Właśnie wróciłam z kursu językowego. Kilka intensywnych godzin nauki dobrze robi każdemu:) Zdążyłam tylko pomachać dzieciom. Tak sobie teraz siedzę, oglądam zdjęcia, wspominam, rozmyślam, zastanawiam się...

Szybko minęło. Jak krótko między radością witania a pożegnaniem, między szczebiotem a dorosłością, między gwarem a ciszą, między czasem liczonym podwójnie a czasem codzienności. Teraz już płynie inaczej? Wiedza, niewiedza, pamięć, niepamięć...

Let's go. Na tamtym niebie przyjazny łuk. Światło słoneczne w kroplach deszczu. Magiczna, siedmiobarwna, cudna na szczęście tęcza. Jak uśmiech i dobry znak. Przymierze? Nadzieja nie ma końca, a wiara nie zna granic.

I znowu tęsknoty? Chce się dalej powtarzać za Coelho: „A czym jest Miłość? -spytała pustynia. Miłość jest jak sokół, który krąży nad twoimi piaskami. Dla niego jesteś najbujniejszą zielenią, do której zawsze powraca ze zdobyczą. On zna twoje skalne urwiska, twoje wydmy i twoje góry, a i ty jesteś dla niego najbardziej szczodra.”

"Wszystko, co zdarza się raz, może nie przydarzyć się już nigdy więcej, ale to, co zdarza się dwa razy, na pewno zdarzy się i trzeci".

Pozdrawiam. Spokojnej niedzieli:)